Blog

07-12-2013 13:17

Op het moment dat dit geschreven wordt (2013) zitten er 11 partijen in de tweede kamer. Tijdens de laatste verkiezingen deden er echter 22 partijen mee. Er zijn er dus veel meer dan we zien. Maar, wat is nou het verschil tussen al die partijen? Dat gaan we hierna uitpluizen.  

De meest rechtse partij die we hebben is de Libertarische partij. Deze partij vindt dat de overheid in zijn geheel moet worden afgeschaft. Tot en met de politie, het leger en justitie. En dus ook de belastingdienst. Rechts betekent dus: de overheid moet zich er niet mee bemoeien. 

De meest linkse partij die we in Nederland hebben, is de NCPN, de Nieuwe Communistische Partij Nederland. Deze partij wil precies het tegenovergestelde. Een communist wil alle ondernemingen, bedrijven, huizen en grond nationaliseren. Nationalisatie betekent: het onteigenen van iets, zodat de overheid het in bezit kan nemen. Het gevolg is dat iedereen die werkt, in loondienst is van de overheid. Rechts betekent dus: geen overheid, en links betekent: 100% overheid.  Oftewel: rechts schaft de overheid af en links schaft de ondernemingen af. De bedrijven blijven natuurlijk wel producten maken, maar er is niemand die er rijk van wordt. Alle ondernemingen zijn eigendom van de regering. 

In een liberaal systeem worden alle producten en diensten gemaakt en verkocht door een onderneming. Deze producten en diensten worden verkocht voor een zo hoog mogelijke prijs. Dat is geen enkel probleem, als er voldoende concurrentie mogelijk is. Zoals bijvoorbeeld voor auto’s, koelkasten en televisies. Als je heel weinig geld hebt, kun je voor een paar honderd euro al een rijdende auto hebben. Kun je zelfs dat niet betalen, koop je een fiets of scooter. Er zijn zo veel verschillende manieren om je te verplaatsen, van spotgoedkoop tot heel erg duur. Vervolgens nemen we een product dat eigenlijk geen enkele concurrentie heeft. Een huurappartementje. Een appartement met 2 slaapkamers, een keukentje en een badkamer kun je overal wel vinden. Ze lijken allemaal op elkaar. Het enige verschil is de wijk of plaats waar ze staan.  Wat wél belangrijk is, zijn er voldoende appartementen of huizen gebouwd om aan de vraag te kunnen voldoen? En daar gaat het mis. Nee, natuurlijk niet. Er wordt altijd zodanig gebouwd dat de vraag veel groter is dan het aanbod. Zodat er een prijs kan worden gevraagd die veel mensen niet kunnen betalen. De regering zou eventueel een stichting op kunnen richten die het onderhoud en de verhuur zonder winstoogmerk regelt, zodat de huur voor iedereen betaalbaar is. Maar, zoals gezegd, daar doet een liberale regering niet aan.

Wat zijn volgens de tegenstanders de nadelen van communisme? De overheid heeft een zodanig grote macht, dat ze alles kan bepalen. Vervolgens is het belangrijkste idee achter communisme dat iedereen doet waar hij goed in is, en zijn best doet voor de maatschappij. En omdat alle mensen gelijk zijn, heeft iedereen recht op hetzelfde inkomen. Of je nou vakkenvuller bent of dokter. En dus heeft het geen enkel nut om extra je best te doen, het levert niets op. Ook kunnen de vele mensen die een eigen bedrijfje willen hebben, hun droom niet najagen. Uiteindelijk willen de meeste inwoners weg, en heb je een grote muur nodig om ze tegen te houden. Daar komt nog eens bij dat een onderneming niet kan worden geleid door iemand in loondienst. De directeur moet er namelijk wel beter van worden, anders gooit hij er met de pet naar. Er zijn dus heel veel bedrijven die je niet aan een ambtenaar kunt overlaten. Goed, we hebben nu de extreemste vormen van politiek gezien.  Hoe zit dat nu in de Nederlandse tweede kamer?

De meest rechtse partij is de VVD. Deze partij vindt dat de overheid zich alleen met de politie, het leger en justitie moet bemoeien. De rest laat men over aan het bedrijfsleven. Dat is dus behoorlijk liberaal en zit heel dicht in de buurt van de Libertarische Partij.

De meest linkse partij is de SP. Deze partij is voor het Rijnlandmodel, ook wel sociaal democratie, socialisme of vezorgingsstaat genoemd. Dit is een systeem waarin ondernemingen de meeste producten en diensten maken en verkopen, net zoals in een liberale maatschappij. Met een paar uitzonderingen. De SP vindt dat een onderneming niet kan zorgen voor onderwijs, gezondheidszorg, arbeiderswoningen, energie, openbaar vervoer, een betaalbare arbeidsongeschiktheidsverzekering en pensioenverzekering. Als je deze zaken aan de markt overlaat, krijg je hetzelfde verhaal als de huurwoning die we beschreven. Een veel te hoge prijs, en extreem lage kwaliteit. Deze partij staat dus heel ver van de meest linkse partij af (NCPN), want Sociaal Democratie  heeft niets met communisme te maken.

Wat is het verschil tussen de liberale partijen enerzijds, en de Socialistische Partij anderzijds?

Een liberale partij wil alles aan de markt (bedrijven) overlaten. De SP wil veel aan de markt overlaten, maar niet alles. De SP vindt dat sommige zaken alleen maar goed door de overheid kunnen worden geregeld. Om het verschil in de praktijk goed duidelijk te maken, vergelijken we de situatie in Nederland met de situatie in een van de meest liberale westerse landen: de Verenigde Staten van Amerika.                                                                                                                   

Huurwoning

Een liberale partij laat het bouwen van koopwoningen en huurwoningen volledig over aan het bedrijfsleven. Het gevolg is dat er te weinig huizen worden gebouwd zodat de prijs kunstmatig hoog wordt gehouden. Zodoende kost een appartementje met 2 slaapkamers in de Verenigde Staten $ 1.800 per maand, en in Nederland nog geen € 500. Want in Nederland werd het appartement verhuurd door een woningbouwvereniging die geen winst hoefde te maken, en in Amerika door een bedrijf dat zo veel mogelijk winst wil maken. Het minimumloon in de VS is  8 dollar per uur. Bruto. Er is zelfs een politieke partij opgericht vanwege de veel te hoge huren : The rent is too damn high party. 

In Nederland werden na de oorlog arbeidershuizen gebouwd door de gemeente. De gemeente kocht grond van boeren tegen de zeer lage prijs van landbouwgrond. Daarbij kregen de gemeenten leningen van de overheid tegen dezelfde zeer lage rente als de overheid moest betalen.  En deze leningen mochten terug worden betaald in 50 jaar. De kosten voor arbeiderswoningen waren dus extreem laag. Zo laag, dat iedereen met een laag inkomen de huur kon betalen. Later werden woningbouwverenigingen opgericht om de gemeente te ontlasten. Vervolgens nam Ruud Lubbers  (CDA) de woningbouwverenigingen hun goedkope leningen af en gingen de gemeenten hun goedkoop aangekochte grond verkopen aan projectontwikkelaars voor de hoogst mogelijke prijs. Met als gevolg dat een nieuw gebouwde "sociale" huurwoning niet meer te betalen was voor de arbeiders. En dus bouwden de woningbouwverenigingen alleen nog huizen voor de midden en hoge inkomens. Ondertussen stegen de huren meer dan de inflatie, en werd het minimum loon niet verhoogd met de inflatie. De gevolgen zijn desastreus. In 2012 zijn 6750 gezinnen uit hun huurwoning gezet omdat ze de huur niet meer konden betalen. In 2013 waren dat al 7000 gezinnen. Ook mensen met een koopwoning zijn niet veilig voor dit beleid. In 2013 werden 4300 koopwoningen gedwongen verkocht door de bank. 

Onderwijs

Een liberale partij laat scholing van onze kinderen over aan het bedrijfsleven. In Amerika krijgen de lagere en middelbare scholen van de overheid een minimaal bedrag om de zaak te regelen. In een wijk waar veel rijke mensen wonen, vragen de scholen geld aan de ouders van de leerlingen. Met dit geld kunnen ze het schoolgebouw onderhouden, computers kopen en de beste leraren betalen.  In een wijk met veel armoede is het schoolgebouw een verveloze bouwval, zijn er geen computers en kunnen de kinderen vaak geen boeken betalen. Dit geldt voor de lagere school (primary school) en de enige middelbare school die Amerika heeft : highschool. Will je naar “college” of “university”, een soort van VWO, dan moet je dat helemaal zelf betalen. Je kunt een aanvraag indienen bij alle universiteiten, die op grond van de cijfers op je diploma beslissen of ze je willen hebben.  Een hele goede school zoals Harvard is verschrikkelijk duur, zodat je daar voornamelijk de kinderen van rijke pappies vindt. Een redelijke university vraagt $ 17.000 per jaar voor de opleiding. Dat is alleen voor de opleiding. En dan moet je nog leven.

In Nederland zijn we hard op weg om het onderwijs op dezelfde manier vorm te geven, maar nog niet zo lang geleden was een hogere studie helemaal gratis, net als de rest van het onderwijs. Je moest alleen de boeken zelf kopen, en kreeg daarbij ook nog geld van de staat om te kunnen leven tijdens de studie. Een sociale partij vindt dat iedereen moet kunnen studeren naar zijn capaciteiten, ongeacht hoeveel zijn ouders verdienen.

Ziektekostenverzekering

In Amerika zijn het ziekenhuis en de ziektekostenverzekeraar een onderneming. Die zo veel mogelijk winst willen maken. De patiënt komt bij het ziekenhuis met een klacht, waarop de meest onmogelijke onderzoeken worden uitgevoerd. De verzekering betaalt toch wel. Dit systeem maakt de verzekeringspremie zo hoog, dat iemand met een gewoon baantje de premie niet kan betalen. Een redelijke verzekering kost $ 600 per maand. Wil je een uitgebreide vergoeding, dan kost dat $ 1300. Om mensen met een laag inkomen toch een soort van verzekering te geven, is de zaak helemaal uitgekleed. Voor iets meer dan $ 100 kun je een ziektekostenverzekering krijgen. Maar, dan worden alleen spoedeisende behandelingen en operaties vergoed. Dus: geen chemotherapie of bestraling. Voor de huisarts is geen vergoeding beschikbaar, en dus zijn er geen huisartsen aanwezig in plaatsen of wijken waar geen of weinig rijke mensen wonen.

Voordat CDA en VVD in 2006 de ziektekostenverzekering naar de verzekeringsmaatschappijen overhevelden, hadden wij in Nederland het ziekenfonds en de ziektewet. Iedereen was automatisch verzekerd, de premie was inkomensafhankelijk. Als alleen pappa ging werken, was mamma automatisch meeverzekerd. Nu betalen ze beide een premie die voor iedereen even hoog is, en hebben we een eigen risico van € 360. Het ziekenfonds vergoedde zo ongeveer alles, zonder uitzondering. Als iemand in loondienst ziek werd, betaalde het ziekenfonds de ziektekosten en de ziektewet betaalde het loon door. De werkgever had dus geen kosten bij ziekte.  Nu is het de werkgever die het loon moet doorbetalen, waardoor hij wel uitkijkt voordat hij iemand aanneemt die niet helemaal gezond is. En omdat mensen nou eenmaal meer gaan mankeren als ze ouder worden, krijgt iemand boven een bepaalde leeftijd nooit meer werk. Van de werkloze mensen boven de 50 jaar komt nog maar 3% aan een baan. En dat was vóór de crisis uitbrak. In 2005 waren de zorgkosten 7% van het BBP. In 2012, zes jaar na afschaffing van het ziekenfonds, waren de zorgkosten opgelopen tot 15% van het BBP. 

De echte problemen moeten nog komen, want de overheid betaalt nog steeds heel veel van onze medische kosten. Als de rechtse partijen de gezondheidszorg volledig naar het bedrijfsleven overhevelen, krijgen we in Nederland automatisch dezelfde situatie als in Amerika. In 2012 gaven we met zijn allen 87 miljard uit aan ziektekosten. Met 13,2 miljoen premiebetalers komt dat neer op een kostprijs van € 550 per maand p.p. Veel mensen komen financieel nu al in de problemen.  Een sociale partij vindt dat een ziektekostenverzekering betaalbaar moet zijn, voor iedereen. En dat iedereen recht heeft op dezelfde behandeling. 

Pensioenverzekering

Een liberale partij vindt dat iedereen zelf maar moet beslissen of hij een pensioenverzekering neemt, en bij welke maatschappij. Die verzekeringsmaatschappij vraagt een hoge premie, in de eerste plaats natuurlijk om er zelf beter van te worden, maar ook omdat het geld moet worden belegd. Terwijl je inleg elk jaar door inflatie minder waard wordt, moet de verzekeraar alles op alles zetten om het geld zodanig te vermeerderen dat je een fatsoenlijk pensioen krijgt als het zo ver is. De premie is voor iemand met een laag betaalde baan dus veel te hoog. Wil je op dit moment (2013) een pensioen verzekering die straks een minimum loon oplevert, dan kost dat € 213 per maand. Een sociale partij vindt dat iedereen een inkomensafhankelijke premie moet betalen voor een A.O.W. uitkering die voor iedereen gelijk is. De mensen met een laag inkomen konden van die uitkering goed leven, en de mensen met een  beter betaalde baan kunnen zich bijverzekeren bij een verzekeringsmaatschappij naar keuze.  De A.O.W. premie die werkende mensen vandaag betalen, wordt morgen uitgekeerd aan iemand die met pensioen is. Zo heb je geen last van inflatie.                                                    

Openbaar vervoer

Een liberale partij vindt dat het regelen van openbaar vervoer geen taak voor de overheid is. En dus kan iedereen een busmaatschappij beginnen.  En een zo hoog mogelijke prijs voor het kaartje vragen. In Amerika is de zaak heel simpel. Bussen rijden alleen van stad naar stad. Binnen de bebouwde kom zijn er geen bussen, wel taxi’s. Voordat de Nederlandse Spoorwegen werden “geprivatiseerd”, reed alles behoorlijk op tijd en een kaartje was best duur, maar betaalbaar, want gesponsord door de overheid. Vanaf 1995 moest het allemaal volgens “marktwerking”.  De prijzen rezen de pan uit, en de kwaliteit? Pas na 1995 hadden treinen plotsklaps vierkante wielen, en lag de hele zaak plat vanwege een vlokje sneeuw of 3 blaadjes op de rails.

Energie

Dit is misschien wel het beste product om te laten zien dat concurrentie niet altijd mogelijk is. Want electriciteit is electriciteit, en gas is gas. Het maakt jou niet uit of het uit Groningen, Slochteren of Frankrijk komt, als je kachel maar brandt en de verlichting het doet. Je kunt ook niet kiezen voor geel, rood of blauw gas, of rond, vierkant of driehoekig gas. Het blijft hetzelfde. Dus is er maar één ding waar je op kunt concurreren: lonen. Een liberale partij vindt dat gas en elektriciteit gewoon moeten worden verkocht door bedrijven. In Amerika is de eigenaar van de grond ook eigenaar van de olie of het gas dat eronder zit. De eigenaar van de grond verkoopt het spul voor een maximale prijs aan de energieleverancier, en die gooit er nog een schepje bovenop. En de klant mag betalen. De elektriciteitskabels lopen boven de grond, want dat is goedkoper. Maar bij de eerste de beste storm liggen hele steden plat. In Nederland was het ooit zo dat de overheid de energieleverancier was. Alles wat onder een halve meter grond ligt, is van de overheid, wij met zijn allen dus. Gas, olie en kolen (waar de centrales op draaiden) zaten in de grond die eigendom was van ons, het volk. Dus werd energie geproduceerd en weer verkocht aan de bevolking voor de kostprijs. En zo was energie spotgoedkoop.  De leidingen liggen in de grond, dus het enige wat mis kan gaan is een blikseminslag in een verdeelstation. Maar ja, de energie werd geprivatiseerd, en dus moesten er meerdere energiebedrijven komen, want je moet toch kunnen kiezen. En die energiebedrijven kregen allemaal een duur betaalde directie die vele miljoenen spendeerde aan reclame. Reclame is bedrijfskosten, kosten zitten in de kostprijs, en je voelt hem al aankomen: de klant mag betalen. We hebben trouwens nog nooit zoveel storingen in het elektriciteitsnet gehad. En de prijs verdriedubbelde.

Het contract voor onbepaalde tijd.

En daarmee bedoelen we dus de vaste baan. De vakbonden hebben bevochten dat mensen een contract voor onbepaalde tijd kregen om de arbeiders toch een soort van veilig gevoel te geven. In principe dus tot je pensioen. Het is natuurlijk niet echt een vaste baan, want als het bedrijf in financiële problemen komt, kunnen er toch mensen worden ontslagen. Dat gebeurt niet zomaar willekeurig, maar met een formule. De ontslagen moeten worden verdeeld over de leeftijdsgroepen, en ook over de tijd dat iemand bij het bedrijf werkt. Dus niet alleen mensen die er pas werken, maar ook niet alleen maar mensen die er al heel lang werken. Een liberale partij vindt dat een werkgever kan doen en laten met zijn personeel waar hij zin in heeft. Zo ook in Amerika. En daarom gaan heel veel ontslagen werknemers naar de rechter, die voor heel veel geld (advocaten) bekijkt of de werkgever in zijn recht stond. Als de rechter vindt dat het bedrijf die persoon niet had mogen ontslaan, krijgt de werkloze een (vaak enorme) schadevergoeding. Die wordt weer in de boekhouding  opgenomen, zodat het bedrijfskosten zijn, en zoals eerder al vermeld, die komen in de verkoopprijs. 

Vanaf de jaren 80 kregen miljoenen arbeiders geen vaste baan meer in Nederland. Want dat was goedkoper voor de bedrijven. En dus stikte het binnen de kortste keren in de meeste productiebedrijven van de uitzendkrachten en tijdelijke contracten. Op deze manier krijgt een arbeider dus nooit een loon dat is gebonden aan CAO-eisen. Hij komt nooit een loonschaal hoger, want over een tijdje werkt hij weer bij een andere werkgever en begint alles weer opnieuw. Voor steeds weer dat minimum loon. Dat trouwens tussen 1977 en 2013 met 30% is verlaagd. DERTIG PROCENT minder loon. Voor hetzelfde werk.  Ondertussen zijn de huren van sociale (?) huurwoningen de afgelopen 23 jaar gestegen met 110% bovenop de inflatie. Over de accijnzen en de BTW zullen we het maar niet hebben. Die 29 gevangenissen die de overheid wil afbreken, zou ik nog eventjes laten staan. 

Een groot nadeel van al die tijdelijke baantjes is dat niemand zo gek is om zich te gaan specialiseren. Ben je bijvoorbeeld op dit moment werkzaam als tegelzetter, dan kun je elk moment worden ontslagen en mag je weer een andere baas gaan zoeken. Als je alleen maar kunt tegelzetten, is je keuze in vacatures erg beperkt. Want je weet nooit bij welk soort bedrijf je nu weer terecht komt. En dus lopen er in een liberale maatschappij heel veel mensen rond die van alles een beetje kunnen, maar geen enkele vakman die van één beroep ALLES weet.  

Werklozen

Als je het leven voor een heleboel gezinnen zo duur maakt, dat de vrouwen wel gedwongen worden om in ieder geval parttime te gaan werken, dan moet je het niet gek vinden dat een half miljoen MANNEN werkloos thuis zit. De mensen die een werkloosheidsuitkering hebben, moeten solliciteren. Dat is niet meer dan redelijk. De liefde komt echter maar van één kant. De werkgever is niet verplicht om de persoon met de uitkering een baan te geven. In Nederland denken de werkgevers dat alle mensen met een uitkering te lui zijn om te werken. En dus hebben zij liever iemand die geen uitkering heeft. Heel vaak een persoon die thuis al een goed verdienende partner heeft. Cijfers liegen niet. Mensen met een hoge opleiding trouwen meestal met iemand anders met een hoge opleiding. Zo moeilijk is dat niet. Je wilt toch een beetje fatsoenlijk kunnen praten met je partner, op je eigen niveau. Het gevolg is wél, dat de hoog opgeleide mensen ieder apart een inkomen hebben waar je 2 gezinnen van kunt laten leven, en de laag opgeleide mensen, die hebben geen werk. Kortom: volledige werkgelegenheid zullen we nooit meer bereiken. Of de overheid zal zich er mee moeten gaan bemoeien en het beschikbare werk verdelen. Maar ja, dat willen de liberale partijen niet. Ondertussen worden steeds betere en snellere machines en computers ontworpen, zodat nog meer mensen hun baan kwijtraken.  

Politieke partijen

In het algemeen zou je kunnen zeggen dat liberalisme en communisme een ideologie zijn.  Een idee hoe iets er uit zou moeten zien en op welke wijze dit moet worden gerealiseerd. Een idee waar alles aan op wordt gehangen, ongeacht of de manier waarop het geregeld wordt, ook werkt. In weze zijn liberalisme en communisme dus gewoon een utopie. Een wereldvreemd plan dat nooit werkelijkheid zal worden. Een serieuze politicus, die geen last heeft van dit soort waanideeën, kijkt bij elk probleem naar de mogelijkheden die hij heeft om het beste resultaat te halen voor de laagste prijs. Dit noem ik bedrijfseconomisch denken. In een onderneming zal men ook altijd proberen om de beste kwaliteit te halen voor de laagste kostprijs. 

Vele decennia geleden was het bedrijven van politiek iets voor rijke mensen, want je kreeg geen salaris, maar een onkostenvergoeding. Je ging de politiek in omdat je echt iets wilde veranderen. Nu krijgen politici in de tweede kamer een inkomen van een ton of nog meer. Alleen de leden van de SP geven de helft van hun inkomen aan de partij. Verder zit het grootste deel van die mensen in de landelijke politiek om er zelf beter van te worden. Allemaal onder het motto: you can’t please everyone, so you got to please yourself. Vrij vertaald : je kunt het niet iedereen naar de zin maken, dus maak het jezelf maar naar de zin. De meesten van hen zijn op zoek naar een vetbetaalde baan in een groot, liefst internationaal bedrijf. Anderen zijn op zoek naar een baan als bestuurder van een grote instelling,  burgemeester van een grote stad, of wellicht iets in het Europees Parlement of zo. Maakt niet uit, als het maar veel geld oplevert. Van deze mensen hoef je niet te verwachten dat ze wetgeving maken die goed is voor het land, of de inwoners. Zij proberen alleen wetten te maken die voordelig zijn voor miljonairs of grote bedrijven. De kleinere bedrijven hebben hun niets te bieden, want ze kunnen er geen vetbetaalde baantjes krijgen. De meest gebruikte methode is dat zo veel mogelijk sociale voorzieningen worden afgeschaft of uitgekleed . Tegelijkertijd worden de belastingtarieven en sociale lasten voor bedrijven en mensen met de hoogste inkomens verlaagd. Meestal wordt het smoesje van “bezuinigingen” gebruikt. Als je alle maatregelen vanaf 1980 in deze categorie wil opschrijven, ben je nog wel eventjes bezig. De grootste leugen die verkocht wordt op dit terrein, is dat de welvaartsstaat niet meer te betalen is. Oh, nee? Waarom hebben de sociaalste landen dan de laagste staatsschuld en de liberaalste landen de hoogste staatsschuld? 

Een politieke partij is juridisch een vereniging. Je kunt er dus lid van worden. Behalve de PVV, daar kun je geen lid van worden. De PVV is geen vereniging, maar een stichting. 

Hoe kun je nu bepalen welke partij voor jou de beste is?  Welke zijn er zoal?                                                                                                                

CDA       Christen Unie           SGP

VVD        PVV                          D66

PvdA       Groen Links             50 Plus

SP           Partij voor de Dieren

We beginnen met de 3 partijen die gebaseerd zijn op een godsdienst. CDA ,  Christen Unie en SGP. Een liberale partij vindt dat je op jezelf moet vertrouwen en niet op de regering. Een confessionele partij vindt dat je op God moet vertrouwen en niet op de regering. Dat is dus van hetzelfde laken een pak. En inderdaad, als je ziet wat het CDA allemaal voor wetgeving heeft gemaakt, meestal met een combinatie van VVD, D66, Christen Unie en PvdA, dan word je daar niet blij van. Op dit moment, tijdens het kabinet Rutte 2, helpen D66, CU en SGP de coalitie in de eerste kamer aan een meerderheid. Daar is dus duidelijk aan te zien dat ze niet erg sociaal zijn. Het grote verschil bij Christen Unie en SGP zit hem in abortus, euthanasie, homohuwelijk en zondagssluiting voor winkels. Het CDA mag zich eigenlijk niet Christelijk noemen, omdat zij in het kabinet Lubbers 1 de abortuswet hebben aangenomen. Wat mij betreft mag geen van deze drie zich Christelijk noemen, omdat ze het geld weghalen bij de gewone arbeider, en het via de fiscus naar de miljonairs sluizen. Hoe je het ook wendt of keert, dat is niet echt volgens de fylosofie van de bijbel.

De VVD is dus liberaal, dat was duidelijk. Ontzettend veel winkeliers en kleine ondernemers stemmen op de VVD om minder belasting te betalen. Ze hebben niet in de gaten dat alleen de toptarieven van de grootverdieners dalen. Terwijl hun omzet steeds lager wordt doordat de gewone mensen steeds minder geld overhouden na de vaste lasten. De VVD is dus alleen voor de miljonairs, want die krijgen een belastingVERLAGING van 3 procent omdat ze ocharm 3 procent minder hypotheekrente mogen aftrekken.

Geert Wilders van de PVV is 15 jaar lid geweest van de VVD, waarvan hij een half jaar in de Utrechtse gemeenteraad zat, en 6 jaar in de VVD fractie van de tweede kamer. Geert wil minder moslims en asielzoekers in Nederland. Het is wél vervelend voor meneer Wilders dat de moslims allemaal een Nederlands paspoort hebben en dus niet uit kunnen worden gezet. En wat de asielzoekers betreft: wij hebben een overeenkomst met de Europese Unie, waardoor wij geen enkele keus hebben.  

Tot en met het kabinet Rutte 1, waarbij de PVV gedoogpartner was, stemde Geert Wilders in de meeste gevallen gewoon mee met de VVD. Maar toen premier Rutte en vice-premier Sybrand van Haarsma Buma (CDA) wilden dat Geert Wilders een handtekening zette onder het tweede regeerakkoord van dit kabinet, ging het mis. Waarschijnlijk heeft zijn fractie hem er op gewezen dat zijn achterban voornamelijk uit gewone mensen bestaat, en niet uit miljonairs. En dus moest hij een moeilijke keuze maken. Zijn liberale hart volgen, of zijn kiezers tevreden houden. En zo trok Geert de stekker uit het kabinet. Dat maakte Mark Rutte zo boos, dat hij riep tegen Wilders : "ik decimeer dat partijtje van je". Vanaf het kabinet Rutte 2 stemde de PVV tegen alle wetsvoorstellen van de nieuwe regering. Net als het CDA trouwens, terwijl die wél verschrikkelijk rechtse wetten maken als ze in de regering zitten. De PVV stemt echter alleen maar tegen de liberale wetten, als ze heel zeker weten dat er voldoende steun van andere rechtse partijen is.  Om dit te illustreren, het volgende voorbeeld. Een aantal partijen wilde iets doen aan de vele ZZP-ers die eigenlijk maar voor 1 bedrijf werken, voornamelijk in de zorg en de bouw, en dus eigenlijk in loondienst moeten werken. Want door iemand zogenaamd als "zelfstandig ondernemer" te laten werken kun je hem voor MINDER dan het het minimum loon laten werken . Maar goed, in de eerste kamer kreeg dit voorstel een meerderheid, omdat D66 en CU het deze keer niet eens waren met de VVD, die tegen stemde. Het ging er dus op lijken dat het wetsvoorstel om misbruik van zzp-ers te verbieden er door ging komen. Toen zeiden CDA en PVV : nou, vooruit, dan stemmen wij dit keer wel tegen, zodat dit sociale voorstel er niet door kwam.  Dus PVV en CDA vinden het prima dat heel veel mensen werken voor minder dan het wettelijk minimum loon in een illegale constructie. 

D66 noemt zichzelf “links-liberaal” en dat klopt als een bus. links-liberaal betekent namelijk: een heel klein beetje linkser dan liberaal.  Als je kijkt onder welke regeerakkoorden D66 een handtekening heeft gezet of luistert naar de gespierde taal van Alexander Pechtold,  dan begrijp je dat D66 niet zo heel ver van de VVD af staat. In het Europees Parlement zit D66 dan ook gebroederlijk naast de VVD bij de liberale fractie. Ook is al vermeld dat D66 het huidige kabinet aan een meerderheid helpt in de eerste kamer.

De Partij van de Arbeid van vóór 1980 heeft de Nederlandse arbeiders een heleboel sociale voorzieningen opgeleverd. Maar vanaf het moment dat Wim Kok de leiding had, ging de partij om als een blad aan de boom. Sindsdien werken ze prima samen met CDA, VVD en D66, en versoberen ze moeiteloos het ene na het andere werknemersrecht. Of ze schaffen het helemáál af.

Groen Links is in 1990 ontstaan uit: 

Communistische Partij Nederland         Politieke Partij Radicalen

Pacifistisch Socialistische Partij            Evangelische Volks Partij

Het aanvankelijk sociale en progressieve karakter van Groen Links is na 20 jaar flink verwaterd. Dat is duidelijk te zien aan de akkoorden en wetten waar ze hun handtekening onder hebben gezet, zonder dat ze daartoe verplicht waren omdat ze helemaal niet in de regering zaten. Zo heeft Groen Links bijvoorbeeld meegewerkt aan de verkoop van Essent aan de grootste vervuiler van Europa (RWE), een handtekening gezet onder het "herfstakkoord", een van de liberaalste akkoorden aller tijden en hebben ze meegewerkt aan het afschaffen van de studiefinanciering. Niet links, en niet groen. Ze willen zó graag meedoen met de grote rechtse partijen, dat ze hun principes helemaal laten varen.

50 Plus is voor de ouderen, maar zodra het over starters, kinderen, studenten, grote bedrijven, miljonairs, dierenleed of het milieu gaat, zijn ze gewoon liberaal.

SP en Partij voor de Dieren zijn de enige twee Sociaal Democratische partijen in de tweede kamer.

Economie

Het meest gehoorde excuus voor het ontmantelen van de sociale verzorgingsstaat is: het geld is op. Tja, als je eerst de belastingtarieven voor miljonairs en grote bedrijven halveert, dan is dat niet zo moeilijk te begrijpen. Wat betreft de economische opbrengst van de activiteiten in het land, is er bijna geen verschil tussen rechtse en linkse politiek. In Zweden wordt het land zeer sociaal geleid, en in Engeland zeer liberaal. Zweden doet het economisch zelfs nog een klein beetje beter dan Engeland. Dus voor de economie hoeven we het niet te doen.

Na de grote crisis in 1929 heeft men de banken gesplitst in beleggingsbanken en spaar/hypotheekbanken. Dit was een geniale zet, omdat de gewone mensen op deze manier geen last meer zouden krijgen van problemen op de aandelenbeurzen. Op die manier zou een bankencrisis, zoals wij die nu hebben, beperkt blijven tot enkele beleggingsbanken. Maar, nog voor de millenniumwisseling werden de banken weer samengevoegd, want "zo'n grote crisis zouden we toch niet meer krijgen." En de rest is geschiedenis. Er is echter één land dat niet meedeed aan het weer samenvoegen van de banken, en dat is Canada. Dit land heeft bijna geen last van de crisis, wat bewijst dat banken gesplitst moeten zijn. En toch wil de (rechtse) politiek in Europa er niet aan. Dat is logisch, wan als er veel winst wordt gemaakt, steken ze dat in eigen zak, en als ze failliet dreigen te gaan kunnen de verliezen worden afgewenteld op de bevolking.

Voor wie meer wil weten, staat er een artikel op het Wereld Wijde Web. Het is geschreven door Bart de Koning, econoom, publicist en columnist.  https://www.maartenonline.nl/nl/artikel/28468/de-verzorgingsstaat-werkt.html

U weet nu meer dan voldoende over politiek om in het stemhokje een weloverwogen keuze te maken. U laat u niet meer voor de gek houden door de politici en de media. Als u geen miljonair bent, hoeft u zich alleen maar af te vragen of u bereid bent flink in te leveren ten behoeve van mensen die sowieso al meer geld verdienen dan goed voor ze is.

Bedenk wél: als je níet gaat stemmen, gaat je stem automatisch naar de grootste partij.